Nazwisko: Kattegat
Pseudonim: Leszy (przezwisko zdecydowanie uzasadnione. Trzeba przyznać, że Lars woli je bardziej od swojego prawdziwego imienia)
Płeć: Mężczyzna
Wiek: 27 lat
Rodzina: Jedyną znaną mu rodziną jest jego siostra, Runon.
Miłość: Można powiedzieć, że jest otwarty na propozycje. Jednak jego przyszła narzeczona musi zdawać sobie sprawę, że za nic nie zmieni jego osoby, ani nie wpoi mu żadnych dworskich manier. Musi też zdawać sobie sprawę z niebezpieczeństwa na jakie się pisze...
Aparycja: Jest to dość wysoki mężczyzna, o smukłej budowie ciała. Nie wyróżnia się zbytnio w tłumie posturą. W oczy dopiero rzuca się jego twarz. Z miejsca widać w nim rodzonego vastaańczyka, co od razu może ostrzegać przed jego charakterem. Ostre rysy, lekki zarost i krótko obcięte rudawozłote włosy podkreślają ,,dzikość" Leszego. Jego cechą szczególną, darem, a zarazem przekleństwem są oczy: złote z pionowymi źrenicami jak u kota. Z ich powodu w tłumach często nosi kaptur, aby ludzie nie wytykali go sobie palcami. Ma też nienaturalnie zaostrzone górne kły, które od razu rzucają się w oczy. Na co dzień ubiera się w skórzaną lekką zielono-brązową zbroję i zielony płaszcz. Z broni preferuje miecz i łuk (ten drugi nosi głównie na polowania). Ma jednak przy sobie dwa miecze, co jest raczej niecodzienne. Jeden, dwuręczny, na dodatek nosi przewieszony przez plecy. Drugi, półtora ręczny, wykonany jest z czystego srebra.
Charakter: Do opisu Larsa wystarczyłoby jedno słowo: ,,dziki". Wskazuje na to nie tyle wygląd, co chociażby zachowanie. W tłumach Leszy czuje się niezbyt dobrze (łagodnie mówiąc), czasami miewa ochotę, by wyrąbać sobie drogę mieczem, ale powstrzymuje się od tego. Jednak nienawidzi też otwartych przestrzeni - na polach i stepach czuje się zbyt odkryty, za bardzo widoczny. Najlepszym dla niego miejscem jest las, najlepiej jakiś odludny bór, gdzie żaden człowiek nie wpadnie na jego drogę, a najmilszymi mu towarzyszami zawsze były drzewa i dzikie ptaki.Co do relacji między ludzkich, to również nie najlepiej mu idzie w tym temacie. Niby przy jednej, dwóch osobach jest całkiem spokojny, a nawet rozmowny, ale czasem zdarza mu się patrzeć na rozmówcę jak wilk na zwierzynę. Spokojnie, nigdy nie ma złych intencji. To po prostu oznaka, że miło mu się rozmawia. Często się uśmiecha, bo po prostu lubi to robić. Biorąc pod uwagę jego kły czasem robi to wrażenie odwrotne od zamierzonego.
Zdolności: Co do umiejętności konwencjonalnych, Leszy świetnie włada wszelkiego rodzaju ostrzami: mieczem, sztyletem, nawet jednoręcznym toporkiem. Jest także dobrym strzelcem. Nie wyśmienitym, ale wystarczająco skutecznym. Ma też jedną...dziwną i lekko przerażającą umiejętność. To właśnie od niej wziął się jego pseudonim, oczy jak u kota i kły. Lars potrafi się zmienić w prawdziwego leszego - potwora ze słowiańskich legend. Jest to stwór wysoki, o przydługich rękach i ciemnej skórze przypominającej korę drzewną, gdzieniegdzie nawet pokrytą mchem i porostami. Najgorszy jednak jest łeb: jelenia czaszka o małych żółtych oczach w za dużych oczodołach. (Jeśli komuś trudno sobie to monstrum wyobrazić posłużę się linkiem do zdjęcia [KLIK]). Pod postacią leszego Lars jest silniejszy, szybszy i...nieprzewidywalny. Potwór z trudem odróżnia wrogów od przyjaciół, po prostu zabija to co go atakuje. Lars stara się ograniczać używanie tej zdolności.
Pochodzenie: Vastaan
Stanowisko: Mistrz broni, Myśliwy
Punkty pojedynku: 20
Towarzysz: Brak
Szczegóły:
~ Lars przez swoją niecodzienną umiejętność zmieniania formy był zmuszony razem z siostrą często zmieniać miejsce zamieszkania. Do dzisiaj ich nazwisko niektórym zgrzyta w zębach jak piasek.
~ Czasem zdarza mu się ,,rozmawiać" z przypadkowo napotkanym ptakiem, szczurem, czymkolwiek żywym. To chyba głównie przez częste samotne wypady do lasu.
~ Nikomu tego nie mówi, ale ten drugi, srebrny miecz Lars nosi...na siebie. Obawia się, że kiedyś pod postacią leszego straci nad sobą kontrolę i zrobi coś czego sobie nie wybaczy. A jedyną bronią mogącą zabić leśnego upiora jest srebro.
Bonusy: Brak
Nick na howrse: NyanCat^._.^~
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz